Το Ιερατείο κι οι μαύρες ακρίδες

Ναυαγός

…σκέψεις κι ιστορίες ενός ναυαγού
 http://perseus76.yooblog.gr/

“Ο Άγιοc Cυντρίβει τα είδωλα” (Άγιος Νικόλαος..προσοχή στη λεπτομέρεια κάτω αριστερά)

Στα χώματα που στέκομαι γεννήθηκαν Θεοί και Ήρωες, στα ποτάμια που ρεμβάζω έπλεναν τα κορμιά τους λιγερόκορμες κοπέλες κόρες του Φωτός και των Μύθων.
Ο αέρας που αναπνέω κουβαλά ακόμα ιαχές πολέμου και το τραγούδι των Σειρήνων, η θάλασσα που αντικρύζω βαστά ακόμα την αλμύρα του Νόστου και τα δάκρυα του Οδυσσέα.
…αυτά δεν καταφέρατε να τα διαγράψετε από τη χώρα τούτη.
Σαν κοράκια μαύρα , πέσατε πάνω σε αυτή τη γη για να τη ματώσετε..σκαρφαλώσατε σαν τους σκορπιούς στα τείχη για να βρεθείτε στα δωμάτια ηγεμόνων και να τους μολύνετε με το σάλιο και το δηλητήριο σας.  Μα δεν σας έφτανε αυτό, πάντοτε ζητάτε περισσότερα.
Σε σκοτεινά δωμάτια, γράψατε ξανά την ιστορία ενός μεγάλου και ταπεινού μύστη…βάλατε στο στόμα του λόγια δικά σας και καλύψατε την ξανδιαντροπιά σας με μαύρα ράσσα και ρουμπινάτες μήτρες.
Γκρεμίσατε τους Ναούς του Κάλλους και με τα συντρίμμια χτίσατε τους δικούς σας για να γεμίσει η προσευχή παγκάρια. Με σημαία τη λέξη Αγάπη, σαρώσατε τούτον τον τόπο για να “σώσετε τις ψυχές αλλοθρήσκων” και μετατρέψατε τον Έλληνα σε Εθνικό…στον βράχο που ο Δίας πλάκωσε τον Τιτάνα Άθω, χτίσατε κάστρα ψηλά κι αγέρωχα.
Μέσα στη βουή και την αντάρα, δεν διστάσατε να ανοίξετε την πίσω πόρτα..για να εξασφαλίσετε όσα είχατε καταφέρει και να μπορέσετε να ζητήσετε τη δίκαιη ανταμοιβή σας….
Προσπαθήσατε να σταματήσετε τους λίγους που παλεύαν για ελευθερία με αφορισμούς και κατάρες..κι όταν είδατε πως το ποτάμι γίνεται χείμαρος σπεύσατε να δηλώσετε παρόντες στην Ιστορία.
Όταν η ακρίδα που έτρωγε αυτή τη γη εκδιώχτηκε μετά από 400 χρόνια, εσείς βρεθήκατε με Χρυσόβουλα, Σιγίλια και Φιρμάνια… έχοντας δικές σας λίμνες και περιουσίες που θα έπρεπε να ανήκουν σε όλους.
Σαν τα σαλιγκάρια συρθήκατε πάνω στις ματωμένες μπότες ενός νέου κατακτητή που νόμιζε πως θα γίνει ηγεμόνας του κόσμου…και πάλι επιβιώσατε..στα χρόνια που τα κάρα έτριζαν από το βάρος των παιδικών άψυχων κορμιών που τα έτρωγε η πείνα κι η ανέχεια…
Κι όταν ξαναέλαμψε ο ήλιος της ελευθερίας στην χώρα αυτή, γίνατε ο “Φάρος” που έπρεπε να ακολουθήσει ο λαός.
Μετά από καιρό κάποιοι φαιδροί ίσκιοι σας έκαναν σημαία για τη γελοία “επανάστασή” τους….κι εσείς συνεχίσατε να ροκανίζετε ,λεκιάζοντας τα “Ιερά” σας γένια, χορεύοντας τσάμικο και χειροκροτώντας με χαρά ηλίθιους λόγους περί “ασθενούς εις γύψον”.
Κι όταν ξανάβασίλεψε η Δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο, δηλώσατε άγνοια για το τί είχε συμβεί διότι ουδέποτε είχατε ασχοληθεί με τα εγκόσμια.
Τώρα περιφέρεστε με αλεξίσφαιρες λιμουζίνες, φορώντας ακόμη χρυσά και ρουμπίνια…περπατάτε σε διαδρόμους Μεγάρων και ζητάτε να πλουτίσετε κι άλλο.
Φάτε ! Φάτε κι άλλο , το ράσσο έχει ακόμα περιθώριο να φουσκώσει…φάτε κι άλλο και πάντα το βλέμμα σας στο πιάτο, γιατί αν κοιτάξετε από το παράθυρο περνάνε κλούβες με ανθρώπους που φυλακίζονται για ευτελή ,χρωστούμενα στις τράπεζες, ποσά και νιάτα που νοικιάζεται ο κόπος τους για λίγα ευρώ….φάτε ήσυχοι…ο παππούς με την φτωχή σύνταξη θα ρίξει και πάλι τον οβολό του “υπερ πτωχών κι αδυνάμων”.
Φάτε γιατί το κοπάδι ακόμα είναι στο μαντρί και κοιμάται.
Υ.Γ.1
Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος, ποτέ μου όμως δεν κατάλαβα γιατί να πρέπει να χειροφιλήσω το Ιερατείο, γιατί να πρέπει να ρίξω στο παγκάρι λεφτά για να μιλήσω στο Θεό, γιατί να πρέπει να αποκαλώ ένα μισογύνη ανέραστο “Άγιε Πατέρα”…. ο σεβασμός δεν πρέπει να απαιτείται αλλά να κερδίζεται κι αυτό είναι κάτι που δεν θα κερδίσουν ποτέ…όχι τουλάχιστον αυτοί…αλλά οι λιγοί που ακόμα ζουν ήσυχα, ταπεινά και με λίγα.
Υ.Γ.2
Λυπάμαι αν αυτά που έγραψα προσέβαλλαν την πίστη κάποιου…βασικά λυπάμαι που έχει συνδέσει την Θρησκεία και τις διδαχές της με τους λειτουργούς της.
Υ.Γ.3
Για πιό hardcore πιστούς…μία συμβουλή: ραντίστε με αγιασμό οθόνη και πληκτρολόγιο και μην ξαναπεράσετε από αυτό το άντρο της ακολασίας….εναλλακτικά μπορείτε να ανοίξετε το “Πως Νίκησα Τον Σατανά” του Πιτ Παπαδάκου (εκδόσεις Τα_μαύρα_μας_τα_χάλια).

Ναυαγός

…σκέψεις κι ιστορίες ενός ναυαγού
 http://perseus76.yooblog.gr/
For the Copy: